विद्युत अपडेट

  • प्राधिकरण : ९६९७ मे.वा.घन्टा
  • सहायक कम्पनी : २१४९ मे.वा.घन्टा
  • निजी क्षेत्र : २७५४८ मे.वा.घन्टा
  • आयात : मे.वा.घन्टा
  • निर्यात : ८०६६ मे.वा.घन्टा
  • ट्रिपिङ : ८० मे.वा.घन्टा
  • ऊर्जा माग : ३९४७४ मे.वा.घन्टा
  • प्राधिकरण : मे.वा.
  • सहायक कम्पनी : मे.वा.
  • निजी क्षेत्र : मे.वा.
  • आयात : मे.वा.
  • निर्यात : मे.वा.
  • ट्रिपिङ : मे.वा.
  • उच्च माग : १८३० मे.वा.
२०८१ चैत १, शुक्रबार
×
जलविद्युत सोलार वायु बायोग्यास पेट्रोलियम अन्तर्राष्ट्रिय जलवायु ऊर्जा दक्षता उहिलेकाे खबर हरित हाइड्रोजन ईभी सम्पादकीय बैंक पर्यटन भिडियो छापा खोज प्रोफाइल ऊर्जा विशेष ऊर्जा
चौतर्फी आलोचना हुँदा–हुँदै प्राधिकरणलाई ‘पब्लिक कम्पनी’ बनाउन किन हतारो ?

काठमाडौँ । ‘नेपाल विद्युत् प्राधिकरण ऐन २०४१’ अनुसार ‘नेपाल विद्युत् प्राधिकरण’को स्थापना भएको हो । पूर्ण सरकारी स्वामित्वको यो संस्थानले ४ दशकको इतिहास पार गरिसकेको छ । यस अवधिमा प्राधिकरणमार्फत विद्युत् उत्पादन, प्रसारण, वितरण एवम् बजार व्यवस्थापनका अनेक काम भएका छन् । संसदमा विचाराधीन नयाँ विद्युत् विधेयकअनुसार यो संस्थाको खण्डीकरण गर्ने भनिएको छ । अर्कोतर्फ, यही समयमा प्राधिकरणलाई ‘पब्लिक लिमिटेड कम्पनी’ बनाउने बहस तातेको छ ।

प्राधिकरणको अहिलेको नेतृत्व यो संस्थाको सेयर सर्वसाधारणलाई बेचेर रकम उठाउन चाहन्छ । उसको भनाइ अनुसार ठूला आयोजना विकासमा पुँजी अभावका कारण यस्तो गर्न लागिएको हो । तथापि, पछिल्लो एक दशकभन्दा लामाे अवधिसम्म प्राधिकरणले कुनै नयाँ आयोजना विकासको विद्युत् आयोजना अगाडि सारेको देखिँदैन । सहायक कम्पनीबाट निर्माण थालिएका आयोजना पूरा हुनसमेत दशकौं लाग्ने गरेको छ । उता, प्राधिकरणको सम्पत्तीलाई ३ खर्ब रुपैयाँ मूल्याङ्कन गरी त्यसको २० प्रतिशतले हुन आउने ६० अर्ब रुपैयाँ बराबरको सेयर जारी गर्ने नेतृत्वको प्रयास छ । १ सय रुपैयाँ मूल्य अंकित सेयरमा २ सय रुपैयाँ ‘प्रिमियम’ थपेर प्रतिकित्ता ३ सय रुपैयाँमा बेच्ने परिपन्च गरिँदैछ ।

यही प्रयासलाई सार्थक बनाउन प्राधिकरणले विगत ३ वर्षदेखि इक्रा नेपाल लिमिटेडबाट कम्पनीको क्रेडिट रेटिङ गराउँदै आएको छ । प्रत्येक वर्ष प्राधिरकणले ‘इक्रा इनपी डबल ए प्लास’ पाउँदै आएको पनि सार्वजनिक गरिएको छ । यो स्तरको रेटिङ पाउने कम्पनीले ‘आफ्नो आर्थिक दायित्व समयमै भुक्तानी गर्न सक्ने क्षमता भएको भन्ने बुझाउँछ । कम्पनीको यही क्षमता कागजी हो वा वास्तविक विभिन्न तहबाट निगरानी गरिएको छ । यही आशंकाका कारण सञ्चालक समितिले उक्त प्रस्तावमा सिधै सहमति जनाएको छैन । सरकारले समेत प्राधिकरणको सेयर जनतामा जारी गर्ने विषयमा स्वीकृति दिएको छैन ।

सरोकारवाला धेरैजसो पक्षले भने सेयर जारी गर्दा प्राधिकरणको ऋणभार नागरिकमा सर्ने र त्यसो गर्नु अपराध हुने बताउन थालेका छन् । प्राधिकरणअन्तर्गत हाल झण्डै ३ दर्जन सहायक कम्पनी सञ्चालनमा छन् । तिनको व्यवस्थापन, नाफा–घाटाको दायित्वको निर्क्योल नगरी सेयर निष्कासन गर्न नहुने तर्क पनि छ । उत्पादन, प्रसारण, वितरण र व्यापारको जिम्मेवारी फरक–फरक निकायमा सार्ने गरी खण्डीकरण गर्ने प्रक्रिया अघि बढिरहेकोले अहिले सेयर जारी गर्नु उपयुक्त नहुने केही विज्ञहरूको धारणा छ । लगानी जोहो गर्नुपर्ने हो भने अन्य विकल्प अपनाउन सकिने धेरैको सुझाव छ ।

यही सन्दर्भमा यहाँ प्राधिकरणका अध्यक्षसमेत रहेका ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिँचाइ मन्त्री एवम् सरोकारवाला विज्ञहरूको धारणा समेट्ने प्रयास गरिएको छ :
‘घाटा– नाफा यकिन नगरी सेयर जारी गर्नु हुँदैन’

दीपक खड्का : मन्त्री (ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिँचाइ मन्त्रालय)

प्राधिकरण नाफामा लगिएको प्रचार गरिएको छ । नाफै–नाफा छ भनेको सुन्दा मलाई पनि त्यस्तै लागेको थियो । कति नाफा कसरी गरेको रहेछ ? मन्त्रालयले जान्ने प्रयास गर्‍यो । ट्रंक लाइन र डेडिकेटिड फिडरको बिजुली प्रयोग गरेका औद्योगिक ग्राहकले तिर्नुपर्ने भनिएको २२ अर्ब रुपैयाँ बक्यौता नाफामा जोडिएको रहेछ । त्यसको राजस्व पनि तिरिएको रहेछ । आजसम्म यकिन नभएको र उठ्दै नउठेको विवादित रकम नाफामा देखाउनु राम्रो होइन । त्यसको करसमेत तिर्ने कार्य कति जायज हो ? यो सबैले मूल्यांकन गर्न सक्ने विषय हो ।

यस्तै कागजी नाफा देखाएर नाफामा भएकोले संस्थाको २० प्रतिशत सेयर प्रतिकित्ता ३ सय रुपैयाँमा जारी गर्ने प्रस्ताव गरिएको छ । पहिला प्राधिकरण नाफामा छ कि छैन ? यो विषय यकिन गर्न नाफा–नोक्सान हिसाब (संस्थाको खाताको स्वस्थ अवस्था) गरौँ भनियो । त्यसो गर्दा ३ सयको सेयर ५ सयमै पनि बिक्री हुन सक्छ कि ? सञ्चालक समितिबाट यसको निर्णय गरियो तर कार्यकारी निर्देशकले कार्यान्वयन गर्नु भएन । २५–२६ वटा आयोजनामा काम गरेका ठेकेदारलाई दिनुपर्ने भुक्तानी रोकिएको छ । यस्तो अवस्थामा ‘संस्था नाफामा छ भन्ने मानेर’ जनतालाई सेयर भिडाउँदा के जनतामा कस्तो असर पर्छ ?

‘ठूलो पुँजी जुटाउन अन्य विकल्प अपनाऔँ’

डा. रामप्रसाद धिताल : अध्यक्ष (विद्युत् नियमन आयोग)

संस्थालाई सबल सक्षम र आर्थिकरूपले सशक्त बनाउन पैसा उठाउनु राम्रो हो । यद्यपि, अहिले प्राधिकरण कुन अवश्थामा छ ? त्यसको गहन अध्ययन एवम् विश्लेषण गर्नुपर्छ । अहिले नै साधारण सेयरमा जाँदा चिलिमेदेखि रसुवागढी र तामाकोसीसम्म सम्पूर्ण कम्पनीको दायित्व सर्वसाधारणमा जान्छ । उक्त भार सर्वसाधारणमा जानु आवश्यक छैन, त्यसमा जोड गर्नु बुद्धिमानी हुँदैन ।

नयाँ विद्युत् ऐन जारी भएर उत्पादन, प्रसारण, वितरण र व्यापारको संरचना छुट्टिसकेपछि सर्वसाधारणमा जान सकिन्छ । त्यतिबेला, वितरण संरचनाको मात्र दायित्व सर्वसाधारणमा जाने हो । आज नै लगानी विस्तारका लागि पैसा चाहिएको हो भने ‘ग्रीन बन्ड’, ‘क्लाइमेट फन्ड’ जस्ता हरित कोषबाट व्यवस्थापन गर्न सकिन्छ ।

‘लाभांशको लोभ देखाएर सेयर भिडाउनु अपराध’

अनुपकुमार उपाध्याय : पूर्वसचिव

सेयर निष्काशनपछि विद्युत् क्षेत्र चाँडै नै तहसनहस हुने देखिन्छ । सबै जलविद्युत् आयोजना (२८/३० गिगावाट) बनेर बैंकको ऋण भुक्तानीपछि भने यसका लागि ठीक समय हुनेछ । विद्युत् क्षेत्रको सुधार बाल्यकालमा छ । अझै विषय बुझेका कर्मचारी वर्गसमेतको संरक्षण नभएको अनुभूति समय–समयमा हुने गर्छ । बिजुलीको दुनियाँमा अर्को प्रयोग २०४० सालपछि थालौँला । लाभांशको लोभ देखाएर अधिकांश लाटा सोझा नेपालीलाई सेयरको कागज भिडाउने ‘अपराध’ आफ्नै हातबाट नगरौँ । कुनै ठूलै कामको लागि पैसा चाहिँदैछ भने तेल (पेट्रोलियम पदार्थ) मा १०/१५ रुपैयाँ (प्रतिलिटर) दिने नेपालीले, ‘मुट्ठी दान’ दिने हैसियत पनि राख्छन्, दिनेछन् । यसरी मागी हेरौँ ।

‘भविष्यमा आउने चुनौतीबारे गम्भीर बनौँ’

गणेश कार्की : अध्यक्ष, स्वतन्त्र ऊर्जा उत्पादकहरूको संस्था, नेपाल (इपान)

प्राधिकरणलाई पब्लिक कम्पनी बनाएर सर्वसाधारणमा सेयर वितरण गर्ने विषयमा सरकार नै सकारात्मक देखिँदैन । सरकारले स्वीकृति दिएको अवस्था पनि होइन । कतिपय विदेशी दातृ निकायले समेत कम्तीमा प्राधिकरणजस्तो संस्था सरकारी स्वामित्वमै रहोस् भन्ने चाहेको बुझिन्छ । सरकार यही सोचमा देखिएको छ । ठूलो पुँजीको आवश्यकता परेको र सरकार वा प्राधिकरण स्वयम्ले त्यो जुटाउन नसकेको अवस्थामा पब्लिकमा जाने विषय त्यति नराम्रो होइन । ‘एक–दुई खर्ब रपैयाँ जुटाएर ठूलो आयोजना बनाउँछु’ भन्नु पनि नराम्रो होइन । तथापि, प्राधिकरणलाई पब्लिकमा लैजाँदा भोलि देशको विद्युत् क्षेत्रमा आइपर्ने चुनौती र अवसरलाई मिहिन ढङ्गले केलाउनुपर्छ । छलफल, बहस र विश्लेषण हुनु आवश्यक छ ।

जस्तै: सरकारी निकाय भएकाले विद्युत् खरिद–बिक्री सम्झौता (पिपिए) गरेर आज निजी ऊर्जा उत्पादकको बिजुली किन्न प्राधिकरण बाध्य छ । भोलि पब्लिक लिमिटेड बनेपछि त्यसले यस क्षेत्रमा कसरी काम गर्छ ? यो विषय प्रस्ट हुनुपर्छ । खासगरी, यो सरकारी स्वामित्वकै निकाय भएकोले सरकार र प्राधिकरणबीच गम्भीर छलफल गरी निचोडमा पुग्नुपर्छ ।

‘ऋण तिर्ने र मुनाफा बाँड्न सक्ने गरी पहिला नाफा बढाउनुपर्छ’

डा. विश्व पौडेल : पूर्वउपाध्यक्ष (राष्ट्रिय योजना आयोग)

मुख्यतः विद्युत्‌को आन्तरिक खरिद, वितरण, प्रसारण र बाह्य व्यापारमा एकाधिकार प्राप्त संस्था प्राधिकरण घाटामा जानुपर्ने कारण छैन । बिजुलीको आम्दानी सुनिश्चित नै छ । अहिले संस्थालाई नाफामै देखाइरहेको छ । उसको ऋण झण्डै पौने ३ खर्ब रुपैयाँ छ भन्ने कुरा आएको छ । यो उसले आम्दानीबाट भुक्तानी गर्दै जाने हो । ऋण तिर्न प्राधिकरणजस्तो संस्थालाई समस्या छैन । यो सरकारी निकाय भएकोले सरकार प्रमुखहरूले आम नागरिकलाई विद्युत् महसुलमा दिएको छुटको शोधभर्ना पनि प्राधिकरणलाई दिइएको छैन । त्यसले पनि यसको आम्दानीलाई असर गरिरहेको छ । ऋण तिर्ने र मुनाफा वितरण गर्न सक्ने गरी पहिला प्राधिकरणको नाफा बढाउनुपर्छ ।

त्यसपछि, साधारण सेयर वितरण गर्दा सर्वसाधारणलाई राम्रै गर्छ । सरकारी स्वामित्वको कम्पनीको सेयर सर्वसाधारणलाई जारी गर्नु भनेको निजीकरणको माध्यम हो । २० प्रतिशत सेयरमात्रै सर्वसाधारणमा वितरण गर्ने भनिएको छ । पूरै निजीकरणमा जाने भनेको छैन । प्राधिकरणले सेयर बिक्री गर्न किन बाध्य भयो ? पूर्वाधार विकासमा लगानी गर्न आवश्यक पुँजी अभाव देखियो । सरकारले पनि त्यस्तो पुँजी उपलब्ध गराउन सकेको छैन । अतः सेयर जारी गरेर पँुँजी संकलन गर्ने अवधारणा ल्याएको हुन सक्छ ।

प्रतिक्रिया दिनुहोस

© 2025 Urja Khabar. All rights reserved
विज्ञापनको लागि सम्पर्क +९७७-१-५३२१३०३